Γράμμα στην Εμα

Άκου φίλη, τα πράγματα δεν είναι καλά. Το ξέρεις. Το βλέπεις κάθε μέρα. Δουλεύουμε πολύ και χαιρόμαστε λίγο. Δουλεύουμε λίγο και δε χαιρόμαστε καθόλου. Δε δουλεύουμε καθόλου και μισούμε τον εαυτό μας.

Ξέρεις πως φτάσαμε ως εδώ. Δώσαμε το τιμόνι σε άλλον. Μπήκαμε στο αστικό ταξί, στρογγυλοκαθίσαμε, είπαμε στον ταξιτζή «ευτυχία» και περιμέναμε. Συνηθίσαμε στη διαδρομή τα όμορφα καθίσματα πολυτελείας. Σχεδόν αποκοιμηθήκαμε. Ο ταξιτζής μας έφερε εδώ, στη φυλακή μας. Μας πέταξε έξω από το ταξί και τώρα ζητάει να πληρωθεί για τη κούρσα.

Τι κάνουμε λοιπόν; Προς το παρών είμαστε στις διαπραγματεύσεις, μήπως γλιτώσουμε κάποια λεφτά. Μήπως μπορέσουμε και πληρώσουμε φθηνότερα την απάτη. Ε ναι, για απάτη πρόκειται. Αν του πεις Κηφισιά και σε πάει στο Πέραμα απλά δεν τον πληρώνεις, σε κορόιδεψε. Εμείς όμως πειστήκαμε πως φταίξαμε. Δεν του εξηγήσαμε καλά φαίνεται του ανθρώπου.

Είναι δύσκολος ο δρόμος για την «ευτυχία». Δεν σε πάει το ταξί. Πρέπει να πας με τα πόδια. Κι όταν κουραστείς χρειάζεσαι κάποιον να σε βοηθήσει, κι εσύ να τον βοηθήσεις παρακάτω.

Σε χρειαζόμαστε φίλη. Τα προβλήματα είναι πολλά. Δεν έχουμε τον τρόπο, πρέπει να τον βρούμε. Μη μας κοιτάς καχύποπτα. Και λάθη κάνουμε, και διαφωνούμε, και καθυστερούμε, καμιά φορά ξυπνάει κι ο εαυτούλης μας και κάνουμε το δικό του. Δεν παίζει σιγουριά εδώ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να δουλέψουμε εμείς. Δεν θα την κάνει τη δουλειά κανένας άλλος και… «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ».

Άκου με λίγο. Ξέχνα για λίγο το μαγαζί σου, έτσι κι αλλιώς θα σε κάνουν να το ξεχάσεις με το ζόρι. Ξέχνα για λίγο τις διακοπές, έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορείς σε λίγο ούτε ένα ποτό να βγεις να πιεις. Ξέχνα τους celebrities, δεν θα γίνεις σαν αυτούς ποτέ, ευτυχώς. Ας ξεχάσει κι ο δικός σου λίγο τη μπάλα, εκείνη δεν τον θυμάται ποτέ έτσι κι αλλιώς.

Σκέψου για λίγο μόνο αυτό που σου προτείνω. Σκέψου το κίνημα, τον αγώνα, τη μάχη που ξεκίνησε. Σε χρειαζόμαστε φίλη και ξέρεις κάτι, μας χρειάζεσαι κι εσύ.