Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Υπουργέ μου...




Σήμερα βρέθηκα στην δυσάρεστη θέση να συναντήσω από κοντά τον υπουργό εργασίας και υποψήφιο βουλευτή Κυκλάδων κ. Γιάννη Βρούτση, τον άνθρωπο που είναι τουλάχιστον συνυπεύθυνος για χιλιάδες απολύσεις και άλλες τόσες αυτοκτονίες σε ολόκληρη τη χώρα. Κι ήταν τόσο δυσάρεστη η θέση μου, κυρίως επειδή ένιωσα στο πετσί μου τον συμβιβασμό.

Σε ένα περιβάλλον “πολιτισμένο”, γεμάτο με χειραψίες, με σεις και με σας και με αστικές ευγένειες, συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι παρά άλλος ένας ευγενής αστός και δεν αποτελώ καμία απειλή για τους κυρίους Βρούτσηδες. Δεν πρέπει να ξεγελιέμαι από την ασφάλεια που τον συνόδευε.

Ο κύριος Βρούτσης, κύριος σε όλα του, επέμεινε να γνωριστούμε προσωπικά, να δώσουμε τα χέρια και δέχτηκε να συζητήσουμε πολιτισμένα... κι εγώ υπέκυψα. Είχα την ευκαιρία να μιλήσω, να ζητήσω ευθύνες, να φωνάξω την αλήθεια κι όμως, περιορίστηκα στο να ρωτήσω δυο πράγματα, να διαφωνήσω και που και που να γελάσω με τις απαντήσεις που πήρα. Δεν μίλησα ούτε καν όταν άκουσα την καταπληκτική ατάκα, “τι μεγαλύτερη δέσμευση ζητάς από τον λόγο μου, που σου τον δίνω πρόσωπο με πρόσωπο;”. Πραγματικά, ο υπουργός της κυβέρνησης του ψεύδους και της αλητείας μου έδωσε τον λόγο του! Κι εγώ έμεινα απαθής.

Απαθής έμεινα κι όταν η συνυποψήφια ανέφερε τα ονόματα των φασιστών Άδωνι και Βορίδη προκειμένου να πείσει για την προσπάθεια της κυβέρνησης να διασφαλίσει τους καρκινοπαθείς. Ακούστηκαν τα ονόματα των πιο δολοφονικών υπουργών υγείας της μεταπολίτευσης ως απόδειξη της ορθότητας του κυβερνητικού προγράμματος και... καμία αντίδραση.

Ντρέπομαι πραγματικά που δεν με ντρέπονται. Ντρέπομαι που ντράπηκα. Ντρέπομαι που η αντίσταση μου φτάνει μέχρι εκεί. Ντρέπομαι που ήμουν για αυτούς απλά μια χαμένη ψήφος και τίποτε παραπάνω.

Μια ψήφος είμαστε μόνο... Μέχρι να αλλάξουμε.

Καλή αλλαγή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου